Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Negare non possum.: Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Bork: Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?
Verum audiamus.: Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Bork: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Bork Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Cur post Tarentum ad Archytam? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Tenere autem virtutes eas ipsas, quarum modo feci mentionem, nemo poterit, nisi statuerit nihil esse, quod intersit aut differat aliud ab alio, praeter honesta et turpia.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant
et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt,
quodcumque veri simile videatur.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae
paulo ante dixi.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.